بسکه بی روی تو خجلت کرد خرمن زندگی

بر حریفان مرگ دشوارست بر من زندگی

با چنین دردی که باید زیست دور از دوستان

به که نپسندد قضا برهیچ دشمن زندگی

کاش در کنج عدم بی درد سر می سوختم

همچو شمعم کرد راه مرگ روشن زندگی

خجلت عشق و وفا، یأس و امید مدعا

عالمی شد بار دل زین بارگردن زندگی

بی نفس گردیدن از آفات ایمن می کند

آن چراغی راکه دارد زیر دامن زندگی

تشنهٔ آبی نباید بود کز سر بگذرد

می شود آخر دم تیغ ازگذشتن زندگی

فرصت آوارگی هم یک دو گردش بیش نیست

تا به کی دارد چو سنگت در فلاخن زندگی

هرکه می بینی دکان آرای نازی دیگرست

زین قماش پوچ یعنی باب مردن زندگی

تا کجا همکسوت طاووس خواهی زیستن

بیخبر در آبت افکنده ست روغن زندگی

گه به منظر می فریبد گه به بامت می برد

می کشد تا خانهٔ گورت به هر فن زندگی

دستگاه ناله هم ای کاش مدی می کشید

چون سپندم سوخت داغ نیمه شیون زندگی

شبنم انشا بود بیدل خجلت پرواز صبح

برکفن زد تا عرق کرد از دویدن زندگی